平公曰:“音无此最悲 乎?”师旷曰:“有。”平公曰:“可 得闻乎?”师旷曰:“君 德义薄,不可以听之。” 平公曰:“寡人所好者音也,原闻之 。”师旷不得已,援琴而鼓之 。一奏之,有玄鹤二八集乎廊门;再奏 之,延颈而鸣, 舒翼而舞。